De tijd vliegt écht voorbij! - Iris Brusse

Hoi! Mijn naam is Iris Brusse en ik ben van oktober 2015 tot april 2016 au pair geweest in de stad Sydney in Australië. Ik woonde in een suburb van Sydney, genaamd Dee Why. Vlakbij de verschillende Northern Beaches (lees: mijn straat zat letterlijk aan 1 van de stranden). Het centrum was zo’n 45 minuten met de bus, dus dat was zeker te doen. In juni 2015 haalde ik mijn diploma voor de opleiding onderwijsassistente. Ik heb altijd 2 grote dromen gehad: de opleiding PABO doen en ooit als au pair naar het buitenland. Helaas haalde ik de toelatingstoetsen van de PABO niet en heb ik nooit nagedacht over een andere opleiding. Doordat ik dit nog niet had gedaan, wilde ik niet zomaar een opleiding gaan doen. Na lang denken, besloot ik om juist nu te gaan werken als au pair. Buiten dat ik goed kon nadenken over een andere opleiding, kon ik 1 van mijn grootste dromen waar maken! Een erg spannend besluit, maar het is het helemaal waard geweest!

Waarom Australië?
Ik koos voor het land Australië, omdat ik nog niet zo bekend was met het land en omdat ik graag mijn Engels wilde verbeteren. Ik heb geen last gehad van een cultuurshock. Het land is erg westers en echt alle mensen zijn heel vriendelijk en geïnteresseerd. Dit is dan ook één van de ergste dingen dat ik mis van Australië hier in Nederland, buiten mijn hostfamily om natuurlijk 😉 Australiërs spreken op een andere manier Engels, het was even wennen, maar ik vind het echt een geweldig accent!

Samenstelling gezin
Mijn gezin bestond uit vader Dean, (stief)moeder Julie, (stief)zoon Riley, zoon Jayden en natuurlijk de hond Bella. Julie raakte zwanger toen ik daar was. Dit was een erg spannend, maar mooi proces om mee te maken. Jayden is 2 jaar geworden toen ik daar zat. Ik zorgde 3 volle werkdagen voor hem en de andere 2 dagen ging hij naar het kinderdagverblijf. Riley was 13 jaar (inmiddels 14 jaar) oud en erg zelfstandig. Oma bracht en haalde hem altijd van school, dus ik zag hem vooral na school. Hij kon dan gewoon lekker zijn eigen gang gaan… zolang hij maar zijn telefoon bij zich had. Verder was hij om de week bij zijn echte moeder.

Dat ik mijn hostfamily zou gaan missen, had ik verwacht, maar ik had niet verwacht dat ik ze zó erg zou missen! Ze voelen echt als een tweede familie en we hebben nog steeds (bijna) dagelijks contact. Het is dat ik terug móést vanwege mijn studie, maar ik had nog zoveel langer willen blijven in Australië, maar ook zeker bij mijn hostfamily.

Gemiddeld weekje…
Maandag t/m woensdag (volle zorg voor Jayden)
07:00 – 08:00 uur   Ontbijt
08:00 – 11:30 uur   Strand, zwembad, boodschapje doen, naar de stad… eigen invulling!
11:30 – 12:00 uur   Lunchen
12:00 – 15:00 uur   Jayden hield zijn middagslaapje en ik draaide een wasje en ruimde het huis op
15:00 – 17:00 uur   Strand, zwembad, boodschapje doen, naar de stad… eigen invulling!
(Tussendoor kwam Riley een keertje thuis, maar hij ging lekker zijn eigen gang…)
17:00 – 18:00 uur   Jayden eet zijn avond eten
18:00 – 19:00 uur   Bad… Vervolgens ‘wachten’ tot mijn hostparents thuis waren

Donderdag t/m vrijdag en het weekend (vrije tijd)
Op deze dagen hielp ik alleen ’s ochtends en ’s avonds met Jayden. Hij ging op deze dagen naar het kinderdagverblijf, zodat hij ook op deze plek sociale vaardigheden leert. Overdag had ik de tijd voor mezelf en ging ik er lekker op uit. Genoeg om te ontdekken! Verder kom je via de organisatie en Facebook heel makkelijk in contact met leeftijdgenoten. In het weekend had ik ook vrij, maar het kwam wel eens voor dat ik moest werken. Dit is dan in overleg gegaan en hiervoor kreeg ik dan wat extra Australische Dollars. Mijn hostparents vonden het erg belangrijk om in het weekend leuke dingen te doen met de kinderen. Doordeweeks hebben ze hier namelijk weinig tijd voor. Ik mocht altijd mee, maar kon ook lekker mijn eigen gang gaan. Zolang ik maar af en toe liet merken dat ik nog ‘alive’ was, haha! Erg fijn om te merken dat ze ook echt om je geven dus. Toen ik nog bij hun thuis woonde, hadden ze ook (buiten mij om) regelmatig contact met mijn gezin thuis. Errug fijn voor het thuisfront!

Heimwee
Ik had verwacht dat ik last zou krijgen van heimwee. Vroeger als ik altijd ging logeren, kwam ik ’s avonds alweer terug, omdat ik last had van heimwee…. Om even aan te geven hoe snel ik daar last van had…. Haha! Natuurlijk miste ik mijn eigen familie, maar doordat we elke week op donderdagavond (Australische tijd) gingen skypen, was het gemis veel minder. Verder plaatste ik elke zondag een blog, hierdoor leek het af en toe net alsof iedereen erbij was. Na een tijdje voelde dit als huiswerk, maar ik ben erg blij dat ik het heb bijgehouden! Je wilt niet weten hoe vaak ik het al heb teruggelezen… en echt, je bent alweer de helft vergeten…. Lees hem gerust! Hier lees je onder andere hoe ik in verschillende Australische, maar ook nog meer buitenlandse kranten terecht kwam….. www.irisbrusse.waarbenjij.nu

Mijn tips
* Kies pas voor een gezin als het goed voelt, jouw gezin komt er echt!
* Maak een blog aan… Niet alleen zodat je alles kunt delen met je eigen familie en vrienden, maar dus ook zeker voor jezelf.
* Houd in je achterhoofd waarom je deze stap hebt gezet, hier kun je altijd weer kracht uit halen.
* Geniet! De tijd vliegt namelijk écht om….!