Zambia, mijn 2e thuis - Anne Smudde

Als er een van onze oud-vrijwilligers alles – maar dan ook alles van vrijwilligerswerk in Zambia weet, dan is dat Anne Smudde. Ze ging voor het eerst naar Zambia in 2012, inmiddels 6 jaar geleden. Afgelopen december is ze er voor de zoveelste keer terug geweest en inmiddels is Zambia haar tweede thuis geworden. Ze heeft er zelfs een project opgestart (www.lilato.com) en het bouwen van het opvangtehuis voor straatkinderen is bijna afgerond. Chapeau! Anne is ook ambassadeur van Activity International, en daar zijn we heel blij mee. Want Anne weet als geen ander wat het is om een bijdrage te leveren aan een iets mooiere wereld! Lees hier haar verhaal.

  “De hele wereld kan je niet veranderen, maar als je goed om je heen kijkt zie je zoveel mensen voor wie jij de wereld hebt veranderd”- Anne Smudde

Mary’s Boy Child Jesus Christ was born on Christmasday
And man will live for ever more, because of Christmasday.”

Want vond ik dit kerstliedje irritant vroeger. Inmiddels zorgt juist dit liedje voor een aantal onvergetelijke herinneringen aan Kerst in Zambia. Kerst 2012 heb ik zes weken vrijwilligerswerk gedaan bij de community projecten in Zambia. Niet wetende dat er nog vele keren zouden volgen dat ik daar kerst zou vieren (2013, 2014 en 2015).

De eerste vier werken werkte ik ’s morgens op verschillende scholen (een school per week) bij de Holidayclub. We speelden dan 3 uur met de aanwezige kinderen om hen voor een poosje kind te laten zijn en ze uit hun dagelijks sleur te halen. Elke dag weer een feestje om naar de kinderen te gaan, spelletjes te spelen en te kijken wat je voor ze kan doen op dat moment. Hun wereld zal je niet veranderen in een paar weken, maar hier en daar kun je voor een paar kinderen zeker het verschil maken. Zo waren er vijf kinderen uit een gezin, de oudste was 11, de jongste was 5 maanden. De eerste dag, maandag, probeerde ik de oudste ervan te overtuigen dat ze met een baby op haar rug niet zo lekker kon spelen en dat ik de baby wel voor haar wilde vasthouden. Na enig aarzelen gaf ze me de baby, ze keek elke vijf minuten of ik wel goed voor hem zorgde. De laatste dag, vrijdag, kwam ze binnen, stopte de baby in mijn armen en ging spelen. Alleen als hij sliep kwam ze hem op mijn rug binden, in plaats van bij haar zelf. Niet een keer keek ze om of het wel goed met hem ging. Als vrijwilliger kan je de wereld niet veranderen maar als je aan het eind van je vrijwilligerswerk goed om je heen kijkt zie je zoveel mensen waarvoor je de wereld hebt veranderd.

De eerste keer dat ik naar Zambia ging was de keuze eigenlijk bepaald door het kerstprogramma dat ze hebben. Daarnaast zag ik een foto van de Victoria Falls, als natuurwaterliefhebber moest ik daar natuurlijk heen. Stond ik daar, was het droogseizoen en was er geen water in de Falls. Gekscherend noemen de mensen het nu Victoria Rocks.

Eenmaal terug in Nederland wilde ik maar een ding, terug naar Zambia, terug naar Livingstone en kijken wat ik meer kon doen. Inmiddels heb ik voor de straatkinderen daar een eigen stichting, Lilato Foundation, opgericht en ben ik nog een paar keer in Livingstone geweest om dingen uit te zoeken voor mijn stichting en staan de volgende tripjes weer in de planning. Natuurlijk ga ik ook altijd weer even langs bij mijn favoriete scholen.  Op www.lilato.com is meer informatie te vinden over mijn stichting.

Elke keer valt het me weer op hoe goed de saamhorigheid is tussen alle vrijwilligers, ongeacht leeftijd, herkomst of geslacht. Iedereen is er met hetzelfde doel gekomen, iets doen voor de gemeenschap daar. Iets anders dat me opvalt is dat de kinderen, waar ik ook kom als ik weer in Livingstone ben me enthouasiast roepen, na 5 jaar roepen ze me bij mijn naam, in plaats van teacher. Ze vragen me de hemd van het lijf over Nederland en alle Nederlandse vrijwilligers die ze kennen. Ze vragen zelf of ik nog vrijwilligers zie met wie ik er wel eens samen ben geweest. Dit doet me meer dan ooit beseffen hoe belangrijk elke vrijwilliger is voor de kinderen, ook al wisselen ze elkaar af.

Inmiddels kom ik al vijf jaar regelmatig in Zambia, het is zo mooi om te zien hoe de kinderen groeien. Gelukkig kan ik straks kerst 2018 aan mijn lijstje kerstvieringen in Zambia toevoegen. Terugkomen in Zambia voelt als thuiskomen, de mensen, de mentaliteit, de zon, de Victoria Falls (of Rocks, afhankelijk van het jaargetijde), de projecten en de werknemers van African Impact. Eigenlijk is het net een grote familie.”